Marino Marini wordt geboren in Pistoia in 1901. Zijn kunstopleiding volgt hij aan de Accademia di Belle Arti in Florence. In 1929 volgt hij beeldhouwer Arturo Martini, zijn grote voorbeeld, op als hoogleraar aan de Scuola d’Arte di Villa Reale in Monza bij Milaan. In 1935 wint hij de Quadriennale di Roma en in 1936 verhuist hij naar Zwitserland. In 1940 wordt hij benoemd tot hoogleraar beeldhouwkunst aan de Accademia di Belle Arti di Brera in Milaan. In 1946 vestigt hij zich in deze stad.
Marini’s deelname aan een expositie in New York in 1950 leidt tot ontmoetingen met toonaangevende Amerikaanse en Europese kunstenaars en exposities in Hamburg en München. Marini is vertegenwoordigd op de Documenta I, II en III (1955, 1959 en 1964) in Kassel. Hij overlijdt in 1980 in Viareggio.
Alhoewel hij schildert en tekent, staat Marini vooral bekend als beeldhouwer. Zijn inspiratiebronnen zijn de oude Grieken en Etruskische kunst. Het vrouwelijk naakt, de portretbuste en paard en ruiter zijn centrale thema’s in zijn werk. In de loop der jaren wordt zijn werk abstracter, maar de motieven blijven steeds herkenbaar.
Marini heeft een groot grafisch oeuvre gecreëerd, waarbinnen de ets domineert. Rond 1920 maakt hij een tiental etsen. Pas in 1941 pakt hij de grafische kunst weer op en gaat hiermee door tot aan zijn dood, uitmondend in een oeuvre van bijna 400 etsen en litho’s.
