Lucebert (pseudoniem van Lubertus Jacobus Swaanswijk) wordt in 1924 geboren in Amsterdam. Hij ontwikkelt zich tot vooraanstaand beeldend kunstenaar en dichter.
Lucebert wordt vaak beschouwd als vertegenwoordiger van de naoorlogse Cobrabeweging, maar hij was slechts zijdelings bij deze groep betrokken. Hij neemt deel aan de legendarische Cobraexpositie in het Stedelijk Museum Amsterdam in 1949, maar in de eerste plaats als dichter. In de jaren vijftig tekent en schildert hij wel, maar vrijwel uitsluitend op papier. Pas eind jaren vijftig begint hij zich nadrukkelijk als schilder te manifesteren en ontwikkelt hij zijn eigen stijl. Gedurende de eerste helft van de jaren zestig maakt hij zijn mooiste en indrukwekkendste schilderijen, waarin sprookjesachtige en mythische, soms angstaanjagende wezens opduiken. In zijn latere werk laat hij vervormde, in krachtige contourlijnen opgezette personages en fantasiewezens scènes uitbeelden en hun verhaal vertellen.
Lucebert stond bekend om zijn niet aflatende werkijver en creatiedrift. Zijn oeuvre kent een grote omvang. Gedurende zijn gehele schildersloopbaan experimenteert hij met stijlen en vormen, maar zijn persoonlijke signatuur blijft steeds herkenbaar.
Lucebert exposeerde wereldwijd, zoals op de Biënnale van Venetië en in het New Yorkse Guggenheim Museum. Voor zijn dichtwerk ontving hij belangrijke prijzen, waaronder de P.C. Hooftprijs en de Constantijn Huygensprijs. Voor zijn complete oeuvre werd hem de Jacob van Looyprijs voor dubbeltalenten toegekend.
