Bram van Velde behoort tot de oudere generatie abstract expressionisten. Hij groeit op in Zoeterwoude, in een arbeidersgezin van vier kinderen. Op zijn twaalfde jaar gaat Van Velde aan de slag bij een firma voor woninginrichting, waar hij zich ontwikkelt tot decoratieschilder. Zijn werkgever heeft oog voor zijn talent, en met diens steun vertrekt Van Velde naar Duitsland en vestigt zich daar in een kunstenaarskolonie. In 1925 vertrekt hij naar Frankrijk. Hij verblijft afwisselend in Parijs, op Corsica en Mallorca, en leidt een armoedig bestaan.
Na de oorlog heeft Van Velde een aantal exposities, maar succes blijft vooralsnog uit. Hij leeft nog steeds in grote armoede en verkeert in een bijna permanente staat van depressiviteit. De omslag wordt ingeluid door een succesvolle verkooptentoonstelling in 1957, ten slotte uitmondend in wereldfaam. Een jaar later – hij is dan ruim zestig – krijgt hij zijn eerste museale tentoonstelling in de Kunsthalle Bern, in 1959 gevolgd door een tentoonstelling in het Stedelijk Museum Amsterdam. In 1989 organiseert het Maastrichtse Bonnefantenmuseum samen met het Parijse Centre Pompidou een grote postume overzichtstentoonstelling van zijn werk.
